عنوان:راه های مهاجرت به آلمان از روش ثبت کمپانی وآشناشدن با انواع ویزاآلمان
کشورآلمان برای دانشجویانی که قصد مهاجرت به آلمان دارند قوانینی راوضع کرده است که در این مقاله توضیح داده شده است.
انواع ویزا و مجوزهای ورود به آلمان (1)
اگر قصد دارید بیش از سه ماه در آلمان اقامت کنید باید برای دریافت مجوز اقامت و در صورت لزوم مجوز کار، مقرراتی را رعایت کنید. شرایط لازم برای اخذ ویزا قبل از ورود به آلمان هر چند وقت یکبار بر حسب ارزیابی وزارت امور خارجه آلمان از میزان خطر مهاجرت غیر قانونی از کشورهای مختلف (که تا حدود زیادی به وقوع جنگ، قحطی، اغتشاش داخلی، رکود اقتصادی و غیره بستگی دارد) تغییر می کند.هرچه خطر بیشتر باشد که اغلب مترادف است با هرچه کشور فقیرتر باشد، احتمال اینکه به ویزا نیاز داشته باشید بیشتر می شود .در اواسط سال ۲۰۰۰ اتباع اتحاد جماهیر شوروی سابق و کشورهای آفریقایی و آسیایی برای ورود به آلمان به ویزا نیاز داشتند در حالی که اتباع کشورهای اتحادیه اروپا و دارندگان پاسپورت های کانادایی و ایالات متحده به ویزا نیاز نداشتند.
چنانچه به نظر می رسد با افراد خارجی نسبت به اتباع آلمانی برخورد شدیدتری می شود. قصد تبعیض قائل شدن در کار نیست. قوانین کاملاً مناسب هستند زیرا تاریخ نشان داده است که بسیاری از خارجیان از جمله افراد دارای مشاغل معتبر با صورت حساب های هنگفت مالیات پرداخت نشده قراردادهای اجاره نقض شده و چک های بانکی پرداخت نشده از کشور فرار کرده اند. سیستم طوری طراحی شده است که بانک ها، آژانس های تجاری و دولتی بتوانند افرادی را که از آنها کلاهبرداری کرده اند پیدا کنند. تجربه نشان داده است که در مورد افراد خارجی به خصوص کسانی که به صورت موقت به کشوری سفر می کنند احتیاط بیشتری لازم است.
ویزاها
اتباع کشورهای اتحادیه اقتصادی اروپا (EEU ) برای سفر به آلمان با هر نیت و منظوری به گرفتن ویزا نیاز ندارند. با وجود این همه تباع کشورهای غیر EEU برای سفر غیر گردشگری با هر قصد و نیتی به ویزا نیاز دارند و در ضمن اتباع بسیاری از کشورها برای سفر به آلمان به هر منظوری (حتی گردشگری) به ویزا نیاز دارند، اگر شما تبعه کشوری به غیر از کشورهای اقتصادیه اروپا هستید نمی توانید به عنوان گردشگر وارد کشور شده سپس وضعیت اقامت خود را به کارمند، دانشجو یا مقیم تغییر دهید. بلکه باید به کشور محل اقامت خود باز گردید و تقاضای ویزا کنید. ویزا ها ممکن است تنها برای یکبار ورود یا چندین بار ورود ظرف مدت محدودی دارای اعتبار باشند. ویزا در گذرنامه شما مهر زده می شود گذرنامه باید حداقل برای مدت چهار ماه از زمان ورود به کشور آلمان دارای اعتبار باشد.
بازدید کنندگان
افراد غیر مقیم می توانندحد اکثر به مدت نود روز در هر بار سفر از آلمان دیدن کنند. بازدید کنندگان مقیم کشور های اتحادیه اقتصادی اروپا برای دیدار از آلمان به هر منظوری به ویزا نیاز ندارند. باز دید کنندگان مقیم کشورهای زیر به شرط آنکه قصد انجام هیچگونه کار آزاد یا کار اداری نداشته باشند برای اقامت به مدت حداکثر سه ماه به گرفتن ویزا نیاز ندارند : ساموآی، آمریکا، آندورا آرژانتین، استرلیا، برمودا، بولیوی، برزیل، برونئی، دارالسلام، کانادا، شیلی، جزیره کریسمس، جزایر کوکو، کلمبیا، جزایر کوک، کاستاریکا، کرواسی، قبرس، جمهوری چک، اکوادور، السالوادور، استونی، گوام، گواتمالا، هندوراس، مجارستان، اسرائیل، ژاپن، کره ( جمهوری کره )، لاتویا، لیتوانی، مالزی، مالت، مکزیک، موناکو، کالدونیای جدید، نیوزلند، جزایر نورفوک، پاناما، پاراگوئه، هلند، سن مارینو، سنگاپور، جمهوری اسلوونی، سویس، اوروگوئه، ونزوئلا و جزایر ویرجین. به جز دارندگان گذرنامه های دیپلماتیک از کشورهایی خاص همه اتباع کشورهای دیگر برای سفر به آلمان به ویزا نیاز دارند.
مجوزهای اقامت
قبل از تقاضای مجوز اقامت، شما مجاز هستید حداکثر سه ماه در آلمان بمانید. پس از این مدت همه افراد خارجی اعم از اینکه در ابتدا به ویزای گردشگری نیاز داشته باشند یا خیر باید مجوز اقامت ( Aufenhaltserlaubnis) درخواست کنند. شما اجازه دارید که پیشاپیش از کنسولگری آلمان در کشور خود درخواست مجوز نمایید اما این کار اجباری نیست. با وجود این اگر شما از ابتدا بدانید که اقامتتان در آلمان بیش از سه ماه بطول می انجامد توصیه می شود که بلافاصله پس از ورود اقدام به انجام مراحل دریافت مجوز اقامت نمایید.
برای دریافت مجوز اقامت ابتدا باید محل اقامت خود را ثبت کنید و فرم های لازم جهت در خواست مجوز اقامت را از دفتر محلی ثبت نام اقامت کنندگان ( Einwohnermeldeamt ) تهیه کنید. با فرض آنکه هیچ مشکلی وجود نداشته باشد ماموران Einwohnermeldeamt به شما یک فرم تاییدیه (Anmeldebestatgung ) به عنوان مدرک ثبت نام می دهند. پس از آنکه فرم های مورد نیاز را تکمیل و مدارک لازم را تهیه کردید، درخواست مجوز شما از سوی دفتر ثبت نام افراد خارجی ( Auslandereinwohnermeldeamt) مورد بررسی قرار می گیرد. در بعضی موارد شما می توانید همه مدارک را به Einwohnermeldeamt ارائه دهید اما در این صورت باید گذرنامه خود را برای مدت زمانی در حدود یک ماه نزد این دفتر بگذارید. برای اجتناب از این امر باید شخصاً با در دست داشتن گذرنامه، فرم ها و دیگر مدارک لازم به Auslanderamt مراجعه کنید. بر حسب شرایط خاص مدارک شامل بعضی یا همه موارد زیر است:
* دو قطعه عکس پاسپورتی
* مدرکی از بیمه درمانی
* مدرکی مبنی بر اینکه مکانی برای زندگی کردن دارید ( یک اظهار نامه امضاء شده توسط صاحبخانه تان );
* یک (( گواهی سلامتی جهت مجوز اقامت )) ( Gesundheitszeugnis fur A ) که یک پزشک آلمانی آنرا تکمیل کرده باشد. در بعضی ایالت خون باید به لحاظ آلودگی ویروس ایدز آزمایش شود;
* یک (( گواهی حسن رفتار )) که می توانید آن را از سفارت یا کنسولگری کشور خود در آلمان تهیه کنید.
مدارک مورد نیاز به استان محل اقامت ( Land ) و وضعیت تاهل شما بستگی دارد. در مورد آخر از فهرست بالا در همه جا مورد نیاز نیست – ( Auslanderamt ) محل اقامت مدارک مورد نیاز را به شما اعلام خواهد کرد. در صورتی که با یک شهروند آلمانی ازدواج کرده باشید انجام مراحل ساده تر شده همچنین از پرداخت حق الزحمه معاف می شوید. هنگامی که فرم و مدارک لازم را تهیه کردید باید ساعات کاری( Auslanderamt ) را بررسی کنید. بیشتر آنها بعد ازظهرها تشکیل می شوند و بسیاری فقط ۳ روز در هفته باز هستند. معمولاً صف مراجعه کنندگان طولانی است و باید طوری برنامه ریزی کنید که حداقل یک ساعت قبل از زمان تعطیل شدن برسید. در شهر های بزرگ اتاق های انتظار معمولاً با یک سیستم (( گرفتن شماره )) اداره می شود. همان روشی که در بخش فروش اغذیه حاظری در یک سوپر مارکت انجام می شود. اگر مطمئن نیستید یا دستور العمل بصورت آلمانی چاپ شده است و شما از آن سر در نمی آورید از متصدی پذیرش سوال کنید. سرانجام نوبت شما فرا خواهد رسید و برای مصاحبه احضار خواهید شد که معمولاً حدود ده دقیقه بطول می انجامد به شرط آنکه همه چیز بطور منظم پیش رود. ابتدا مامور مربوطه برای اطمینان از اینکه همه مدارک لازم را همراه آورده اید فهرستی را مرور می کند. اگر چیزی کم باشد به شما برگه ای داده می شود که در آن مدارکی که نیاز دارید ذکر شده است و سپس مرخص خواهید شد. اگر مدارک و فرم های شما از نظر مامور مربوطه کافی و مورد قبول باشد او با شما در مورد شغل و اقامتتان صحبت خواهد کرد. زبان ترجیحی زبان آلمانی است اما اگر در صحبت کردن به زبان آلمانی دچار مشکل باشید اکثر ماموران برای انجام مصاحبه به حد کافی انگلیسی می دانند. حتی اگر شما اصلاً آلمانی بلد نباشید می توانید برنامه ریزی کنید و فردی را برای ترجمه همراه خود ببرید. اصلاً برای ماموران چندان مهم نیست که شما چقدر بتوانید آلمانی صحبت کنید. بلکه این موضوع برای آنها دارای اهمیت است که آیا شما جایی برای زندگی و شغلی که شما و افراد تحت تکفل تان را تامین کند دارید یا خیر. اگر بتوانید نشان دهید که شهروندی مسئولیت پذیر و مطیع قانون هستید و مالیات خود را پرداخت می کنید مشکلی پیش نخواهد آمد . در پایان این مرحله پس از پرداخت حق الزحمه ( تقریباً ۵۰ مارک) یک اجازه اقامت برای مدت زمانی بین ۶ ماه تا ۵ سال دریافت خواهید کرد. مدت اقامت تا حدود زیادی به کشور اصلی شما بستگی دارد .
نکته دیگری که باید بدانید این است که مجوز اقامت باید به گذرنامه فعلی شما الصاق شود تا دارای اعتبار باشد. این بدان معنی است که اگر در طول اقامت در آلمان گذرنامه تان منقضی شود لازم است که دوباره مراحل در خواست اقامت را با پاسپورت جدید طی کنید. بنابر این اگر گذرنامه تان بزودی منقضی می شود به نفع شماست که برای اجتناب از درد سر و هزینه درخواست مجدد برای مجوز اقامت از قبل آن را تمدید کنید.
اگر تبعه یک کشور اتحادیه اروپا هستید درخواست شما اصولا بسیار سریع مورد رسیدگی قرار می گیرد. در شهر های بزرگ معمولاً یک مرکز خدمات ویژه وجود دارد که می توانید امیدوار باشید با مراجعه به آن بلافاصله با شما مصاحبه خواهد شد. اتباع کشورهای اتحادیه اروپا مجاز هستند بلافاصله یک مجوز اقامت ۵ ساله در یافت کنند. هر چند که باید صریحاً در درخواست خود آن را قید کنند. یک شرط نیز وجود دارد : باید دارای شغلی در آلمان باشید یا منبع در آمد ( از جمله مدرکی از بیمه درمانی ) خود ارائه دهید. هدف از انجام همه این کارها این است که مشخص شود که شما باری بر دوش آلمان نخواهید بود.
فرزندان شما نیز باید مجوز اقامت داشته باشند که بطور جداگانه در گذر نامه های آنان وارد می شود و باید همراه شما شخصاً برای ثبت نام حضور داشته باشند . اگر در طول اقامت در آلمان بچه دار شوید باید قبل از رفتن به ( Auslanderamt ) ابتدا از کنسولگری کشور خود برای نوزاد پاسپورت بگیرید. نوزادان نیز باید در ( Einwohnermmeldeamt) ثبت نام شوند این کار معمولاً از طریق بیمارستانی که بچه در آنجا متولد شده است صورت می گیرد. شما باید با بیمارستان جهت تهیه مدارک مورد نیاز برای ثبت نام نوزاد هماهنگی لازم را به عمل آورید.
بلو کارت یکی از راه های اخذ اقامت آلمان میباشد.بلو کارت نیز مانند گرین کارت آمریکا می باشد.
دریافت اقامت کاناداو تحصیل در آن درسوئد
برای تماشای این ویدئو در آپارات و یوتیوب روی لینکهای زیر کلیک نمایید.
ویدئوی مهاجرت به کاناداو میزان درآمدآن در یوتیوب
ویدئوی مهاجرت به کاناداو میزان درآمدآن در سایت منتو میگریت
کانادا:
کانادا شمالی ترین کشور قاره ی آمریکا و دومین کشور بزرگ جهان است که از
شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از شرق به اقیانوس اطلس، از غرب به اقیانوس آرام و از
جنوب به کشور آمریکا منتهی می شود. مساحت کلی کشور کانادا ۹٫۹۸۴٫۶۴۰ کیلو متر مربع
می باشد. از نگاهی دیگر کشور کانادا ۶ برابر ایران و ۴۰ برابر کشور انگلیس
است.
کانادا به ۱۰ استان و ۳ قلمرو تقسیم شده‌است. استان‌ها در مجموع استقلال
زیادی از دولت مرکزی دارند، اما، درجهٔ این آزادی عمل در نزد قلمروها کمتر است.
مهم‌ترین استان از لحاظ اقتصادی و سیاسی، استان انتاریو میباشد که شهرهای تورنتو و
اتاوا در آن قرار دارد. کبک، آلبرتا، بریتیش کلمبیا، مانیتوبا، نیوبرانزویک،
نیوفاندلند و لابرادور، نووااسکوشیا، اونتاریو، جزیرهٔ پرینس ادوارد و ساسکاچوان
استان‌های این کشور هستند. ۳ قلمروی آن خطهٔ شمال غرب، نوناووت و یوکان
است.
جمعیت کانادا بر طبق آخرین گزارش اداره آمار کانادا ، بیش از سی و سه
میلیون و ششصد هزار نفر است. حدود ۸۰٪ مردم کانادا در شهرهایی که کمتر از ۲۵۰
کیلومتر تا مرزهای آمریکا فاصله دارند زندگی می‌کنند.
اقتصاد کانادا:
کانادا یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان محسوب می‌شود و اقتصاد آن از تنوع و
گوناگونی فراوانی برخوردار است. کانادا در بین ۱۰ کشور اول تولید کننده دنیا قرار
می گیرد. بیشترین شرکت های تولیدی کانادا در ۲ استان کبک و انتاریو قرار دارند. از
تولیدات کشور کانادا می تواند به مواد غذایی، چوب، کاغذ، تولیدات فلزی، صنایع
شیمیایی و نفت اشاره کرد.
که مطالعه جدید درباره سیاست مهاجرت به کانادا نشان داد که افرادی که به عنوان مهاجران ماهر و مستقل به کانادا می آیند دارای بالاترین سطح درآمد در بین چهار طبقه مهاجرین می باشند. محققان به این نتیجه رسیدند که کانادا باید به تمرکز خود بر مهاجرین ماهر ادامه دهد. همچنین محققان امیدوارند که مطالعات آن ها بر سیاست های آتی مهاجرت به کانادا تاثیرگذار باشد.
مطالعات دانشگاه کویین، پیرامون تفاوت درآمدهای مهاجرینی بوده است که بر اساس طبقات مختلف مهاجرتی مورد پذیرش قرار گرفته و به کانادا آمده اند. این محققان به بررسی ۱۰ سال اول پس از مهاجرت در سه دوره زمانی مختلف: سال های ۱۹۸۲، ۱۹۸۸ و ۱۹۹۴ پرداختند.
چهار طبقه مهاجرتی شامل: متقاضیان مهاجرت که دارای مهارت های اولیه هستند، مهاجران مشارکت کننده در طرح های اقتصادی، مهاجران طبقه خانواده و پناهندگان می باشند.
این مطالعات نشان داد که: "میانگین درآمد در بازه ده ساله [در هر سه دوره مطالعاتی] در بین مهاجرین اقتصادی ماهر به این صورت است که در مردان حدود ۳۰ تا ۳۷ درصد و در زنان حدود ۳۹ تا ۵۶ درصد بیشتر از میانگین درآمد کلیه مهاجرین است".
در بین چهار طبقه مهاجرتی، مهاجران طبقه خانواده و پناهندگان با کمترین سطح درآمد مواجه بوده اند.
مطالعات نشان داده است که: "پناهندگان، چه زن و چه مرد، با کاهش سطح درآمد واقعی خود در هر سه دوره مطالعاتی مواجه بوده اند".
با وجود این، پناهندگان در اولین دهه حضور خود در کانادا شاهد بالاترین میزان رشد درآمد بوده اند.
مهاجران ماهر و مستقل علی رغم داشتن بالاترین سطح حقوق در بین تمامی طبقات، دارای پایین ترین سطح رشد در ۱۰ سال اول زندگی خود در کانادا بوده اند.
همچنین مطالعات نشان داد که رکود اقتصادی، تاثیر منفی بر سطوح درآمدی مهاجرین و میزان رشد آن داشته است. این تاثیر منفی در بین مهاجرین مرد نسبت به مهاجرین زن بیشتر مشاهده شده است.
مهاجرینی که در دوره مطالعاتی ۱۹۸۸ در کانادا ساکن شده اند نسبت به دو دوره دیگر، از پایین ترین سطح درآمد و میزان رشد مواجه بوده اند که دلیل این امر، وجود رکود اقتصادی در اوایل دهه ۱۹۹۰ میلادی می باشد. بیشترین سطح رشد نیز در دوره مطالعاتی ۱۹۹۴ مشاهده شده است؛ چرا که در این بازه ۱۰ ساله شاهد هیچ گونه رکود اقتصادی نبوده ایم.
این مطالعه نشان داد که: "از آن جا که مهاجرین ماهر و مستقل اساسا دارای بیشترین
سطح درآمد در ۱۰ سال اول پس از اقامت می باشند، بنابراین کانادا باید توجه بیشتری
به مهاجران ماهر نشان دهد و نبایستی از میزان پذیرش مهاجرین جدیدی که در طبقه متخصص
و کارگر ماهر قرار دارند بکاهد.